"AÅŸk, yaÅŸamı; cinayet, ölümü sıradanlıktan kurtarır."
Yılbaşı gecesi işlenen bir cinayet...
Tarlabaşı’nın arka sokaklarında bulunan bir erkek cesedi. ÖldürülmüÅŸ erkeklerin en yakışıklısı, belki de en kötüsü. Karanlık sırların ortaya çıkardığı utanç verici bir gerçek. Gururlarının kurbanı olmuÅŸ erkekler, onların hayatlarını yaÅŸamak zorunda olan kadınlar. Bu cinayetler yatağında, bu kötülükler bahçesinde, bu insan eti satılan can pazarında masumiyetini korumaya çalışan bir adam. Bir zamanlar Ä°stanbul’un en gözde yeri olan BeyoÄŸlu’nun hazin hikâyesi. Karanlık...
SoÄŸuk havayla iyice ağırlaÅŸan bir karanlık. Uzaklardan ÅŸarkılar geliyor kulağına, neÅŸeli kadın çığlıkları, ayarını yitirmiÅŸ sarhoÅŸ naraları, biri küfrediyor belki ana avrat, belki aÄŸlıyor biri hıçkıra hıçkıra, belki biri sessizce ölüyor bu gürültünün, bu hengâmenin ortasında. Umurunda deÄŸil. Hepsinden sıyrılmış, sadece öfke...
Nereye gittiÄŸini bilmeden yürüyor, nefret tarafından kuÅŸatılmış olarak. Kıskançlık denen o canavar, çelikten pençesine almış yüreÄŸini, habire sıkıyor. “Kadınlar,” diyor bir ses zihninin derinliklerinden...
“Kadınlar, onlarla oynayamazsın... Oynadığını zannedersin ama bir de bakmışsın, asıl oyuncak sen olmuÅŸsun.” Hayatına giren kadınların yüzleri beliriyor sokağın zemininde. Birer birer düÅŸüyor görüntüleri ayaklarının dibine. Hepsinin boynu bükük, hepsinin gözlerinde keder. Hepsi üzgün... Aldırmıyor, bir su birikintisiymiÅŸ gibi basıp geçiyor üzerlerinden ama yeniden düÅŸüyor görüntüler zemine. “Kadınlar,” diyor o ses yine, “Kadınlardan asla kurtulamazsın, hayaletleri hayatın boyunca seni takip eder.”
