Kökü kesik bir aÄŸaç gibi ayakta kuruyan ve buna raÄŸmen yaÅŸadığını zanneden milletlerin uyuÅŸuk ruhlarını en ziyade kadınların istikbale kol baÄŸlayıp bekleyiÅŸinde aramalı.
Ä°zmirli yazar Rebia Arif’in kitaplaÅŸan tek romanı Kadın Tipleri (1935), Cumhuriyet’in ilk zamanlarında Ä°stanbul’da iÅŸe baÅŸlayıp Ä°zmir’de devam eden gazeteci-yazar Sencan’ın hayatını merkeze alır. Romanda, döneminde erkeklere mahsus görülen meslekleri kadınlar icra eder ve “iradeleri, düÅŸünceleri, zembereÄŸi kuran erkeÄŸin” elinde deÄŸildir. Karakterler arasında mücadele eden, aklıyla ilerleyen baÅŸarılı kadınların yanında modern olmayı “yanlış anlayanlar da” vardır. Sencan, bu ortamda hemcinslerini “kurulan kadın; bıkan, bıktıran kadın; yapan, yaptıran kadın” diye tiplere ayırdığı “Kadın Tipleri” romanını yazar.
Kadın edebiyatı tarihinde Ä°zmir’in unutulmuÅŸ kalemleri arasında olan Rebia Arif’in kurgu katmanlarıyla inÅŸa ettiÄŸi bu romanı, döneminin kadın mücadelesine, kendine tayin ettiÄŸi alana ve kıstaslarına dair fikir de verir.
