“Bu dünya baÅŸtan baÅŸa aslı olmayan bir masal gibidir”
Ölümsüzlük... Ceza mı, ödül mü? Ruhunda bin yılların yorgunluÄŸunu taşıyan UtanapiÅŸti, cesedi Hizbullah’ın mezar evlerinden birinde bulunan yazar Asvas’ın yaÅŸamını araÅŸtıran Berzah ve bir yandan insanlık tarihi kadar eski sorulara metinlerarası bir örgüyle cevap ararken diÄŸer yandan kendi kendini kuran bir roman... Yavuz Ekinci, ilk romanı olan Tene Yazılan Ayetler’de, hem kendi öykülerinden esinlenen hem de kült eserlere selam duran zamanlar ötesi bir hikâyenin peÅŸine düÅŸüyor: Sarmal bir kurgunun çevresinde hayatın ve ölümün izini sürerken, insanoÄŸlunun kolektif bilincindeki düÄŸümleri çözüyor.
Hasret kaldığım ölümü bulmak için, bildiÄŸim tüm dillerde adlarını duyduÄŸum tüm Tanrılara yalvarıp yakardım; fakat gördüÄŸünüz gibi hâlâ ölmedim. (...) Ey Tanrılar ve dinleyiciler, ben buradayım, ya siz neredesiniz? Bu gece ve bundan sonraki geceler, bildiÄŸim her ÅŸeyi Asvas’a anlatacağım. Didimli Yahuda Thomas’ın dediÄŸi gibi, kulakları olan iÅŸitsin. Gökteki yerlerini bırakıp insanların yüreklerine inen Tanrılar, benden habersiz olacaklar ki yüreÄŸime hiç uÄŸramadılar.
