Delilik Taşı

Sesiyle değil, sesleriyle yazan Arjantinli şair Alejandra Pizarnik ilk kez Türkçede. İki önemli eseri Delilik Taşını Çıkarmak ve Müzikli Cehennem’deki şiirlerini bir araya getiren bu kitap, 1972’de 36 yaşındayken hayata veda eden Pizarnik’in poetikasını şekillendiren olaylara, ilişkilere ve beslendiği entelektüel kaynaklara da kapı aralıyor. 1940 ve 1950’lerin Buenos Aires’inde yetişen, 1960’ların Paris’inde Octavio Paz ve Julio Cortázar gibi yazarlarla edebiyatın ölümsüzleştirdiği dostluklar kuran, kısa hayatını sarsıcı aşklarla, derin acılarla ve büyük bir yaratıcı enerjiyle yaşayan Pizarnik, “İçeri girmek isteyip de buyur edilenin sevincinden gayrı bir şey kalmasın benden geriye,” diyordu. Onu hayatımıza buyur etmeye hazır mıyız?

“Pizarnik, içe dönüklüğün ve mecazi deliliğin şiirinin en iyi temsilcisidir.”
ITALO CALVINO

“Tek bir yalan zerresi içermiyor.” -OCTAVIO PAZ

“Alejandrísima: Kitabın beni yaralıyor. O kadar sana has ki; sen her satırda o kadar sensin ki, bütün ketumluğunla o kadar apaçıksın ki.” -JULIO CORTÁZAR

“Alejandra Pizarnik mitinin hızla büyümesinin nedeni, şairin gençken kendisini öldürmüş olması değil, onun dilinin kuvvetlerinin, o ‘yalnız, kimsesiz avratların’ zamana direnmesidir.” -ENRIQUE VILA-MATAS

“Alejandra Pizarnik sadece büyük bir şair değildi, şairlerin en büyüğü ve sonuncusuydu. Şiir onunla birlikte öldü – ve bu söylediğimin ondan sonra gelen şairlerle hiçbir ilgisi yok, sadece onun yapıtında barındırdıklarıyla ilgili.” -CÉSAR AIRA