"Tan aÄŸarıyor. Cam mavisi, soÄŸuk. Pembe bulutlar aÄŸaçların gerisinde. Ayaklarımı karnıma çekip ısınmak istiyorum. Ä°skemlede bir adam bacaklarını açmış, kucağına yüzükoyun yatırdığı pembe yün elbisesinden, saçlarından su damlayan, çıplak bacaklı, mavi lastik çizmeli çocuÄŸun saçlarının arasındaki yosunları temizliyor. Eline yapışan yosunları pantolonuna siler silmez yavaÅŸça ters çeviriyor çocuÄŸu. Çocuk cansız, yüzü mosmor."
Ä°lk öykü kitabı Büyük Kızlar AÄŸlamaz'la edebiyat dünyasının ilgisini çeken Fadime Uslu, kısa bir süre sonra Gölgede YaÅŸamak'la 2011 yılında Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü aldı. Yazarına sunduÄŸu özgürlük alanını çok iyi deÄŸerlendiren Uslu, öyküsünün odağına insanı yerleÅŸtirirken akıp giden yaÅŸamı bir öykücü gözüyle kavrıyor. Öykü dilini oluÅŸtururken ÅŸiirin, resmin, sinemanın ve müziÄŸin olanaklarından yararlanıyor. Bakışlarını kadının dünyasına, dışlanmışlığına, yalnızlığına yöneltirken aynı tarafsızlıkla erkek dünyasına da çeviriyor kamerasını.
Büyük Kızlar AÄŸlamaz, sözcükleri bir kuyumcu titizliÄŸiyle seçilmiÅŸ kadının, erkeÄŸin yaÅŸamının trajik yanına yöneltilmiÅŸ incelikli bir bakışın ürünü öykülerden oluÅŸuyor.
