Uzun zamandır ne yazacağını merakla beklediÄŸimiz, birden fazla türde yazdıklarıyla oldukça geniÅŸ bir okuyucu kitlesine hitap eden Seray Åžahiner’in yeni öykü kitabı Hepyek manifesto niteliÄŸi taşıyor...
Åžimdiye dek Åžahiner edebiyatında pek aÅŸina olmadığımız sulara cesurca giriliyor Hepyek’te. Kır öyküsü çıkıyor karşımıza ama bu tanıdığımız bir kır deÄŸil. Erkek anlatıcılar, komiler, dansözler, babaanneler; hastane odaları, yetiÅŸtirme yurtları... Hepsi bir arada, kimsenin kurmadığı bir çetenin üyeleri… Hepsi bir arada, hepyek ile yüzleÅŸmenin ne demek olduÄŸunu tek başına anlatıyor.
Ä°nsanlık tarihi, biraz da iletiÅŸim araçlarının tarihi olarak okunabilir. Bu araçların neredeyse her biriyle kimi zaman sezdirerek, kimi zaman doÄŸrudan anarak uÄŸraşıyor Åžahiner. Bunları edebiyatın meselesi haline getiriyor.
Hepyek; HaÅŸim Ä°ÅŸcan Geçidi’ne her girdiÄŸinde bisiklet almaya karar verip geçitten çıkar çıkmaz bu hayali unutanların, fesleÄŸen görünce gayrı ihtiyari okÅŸayıp elini koklayanların, sokak çalgıcılarına para verenlerin, niyet etmedikleri dünyanın falına gaipten iÅŸaretlerle bakanların, hayatta kalma yolu olarak oyunu benimseyenlerin kitabı… Ama hakikaten “sadece” bu kadarı deÄŸil.
Åžimdi, hepyek gelebilir!
“Åžahiner insanların en aptalının bile artık çok enayi olamadığı
bir dünyadan yazıyor: asgari bir sinizm, bir haÅŸinlik belki,
bir ‘külyutmazlık’, hem bu dünyada saÄŸ kalmanın hem de
yazının inandırıcılığının koÅŸulu hâline gelmiÅŸtir.”
Orhan Koçak
