yeniden ve en usul yerinden yaklaşırdım hayata
başlardı yeniden, günün başladığı yerinden
sıkıntının dokusunda kırçıl renkleri dokunuşun
masal çoğaltırdı kılıç ve ney; hayat
durgun, derin, doğulu
ölümü yedeğinde hep taşıyan
ve hep ölümünü yüzünde taşıyan bu geniş zaman
bu gece, bu zamanın elmas
elmasın kanlı vuruşları gene, içinde
boğulduğum daralan an
uzun bir hikâye olan tarihin bütün
güzelliklerinin koynuna milatsız almaktadır beni
boynuna
boyuna açık sevgilerle çağrıldığım hayat, yeniden
ve en usul yerlerinden başlardı
sözdür düşen boynuma, bana
yalnız söz kaldı
