Eylül 1939; VarÅŸova, Nazi bombardımanları sonucunda bir enkaz-ÅŸehir haline gelmiÅŸ. O saldırılardan birinde Polonya Radyosu, piyanist Wladyslaw Szpilman'ın yetenekli elleriyle son yayınını yapıyor: Chopin'in "do diyez minor noktürn"ü...
Piyanist Szpilman altı yıl sonra radyo yeniden yayına baÅŸladığında hala hayatta kalabilmiÅŸse, bu gerçeÄŸi "mucize"yle açıklamaktan baÅŸka bir yolumuz yok. Bu mucize gerçekleÅŸiyor ve bir getto sakini olan Szpilman, savaÅŸ yıllarını çatı katlarından tavan aralarına kadar Almanlardan saklanarak geçirerek hayatta kalmayı baÅŸarıyor.
Sonra da, 1946'da, herkesin onu "VarÅŸova'nın Robinson Crusoe'su" diye nitelendirdiÄŸi bir zamanda, halkının gettolarda uÄŸradığı soykırımı, savaşın dehÅŸet salan caniyane yüzünü ve kendisini kurtaran Alman subayı Will Hosenfeld'i ÅŸiirsel bir yoÄŸunlukla anlattığı bu kitabı kaleme alıyor. Fakat savaÅŸ-sonrası sosyalist hükümet kitabın toplatılmasına karar veriyor ve bu metnin gün ışığına çıkması günümüze kadar mümkün olmuyor.
Amerika'da ve Avrupa'da yılın kitabı olarak deÄŸerlendirilen Piyanist, usta yönetmen Roman Polanski tarafından filme çekiliyor ve hemen ödüllere boÄŸuluyor. Ama bizim zihnimizi kaplayan, Szpilman'ın tüm sevdiklerini ve hayat hakkında bildiÄŸi her ÅŸeyi kaybetti bu savaşın akabinde kendi kendine yönelttiÄŸi ÅŸu soru oluyor: "Ölümden nasıl bir hayat enerjisi elde edilir ki?"
Arkasından, bu sorunun cevabını vermek üzere yıkık dökük radyo binasına gidiyor ve piyanosunun başına geçiyor. Ä°ÅŸgalin ilk günü yarım kalan Chopin'in eseri, altı yıl sonra radyo dalgalarıyla ve ÅŸehir hoparlörüyle barbarlığı ilk elden yaÅŸamış acılı insanların kulaklarında yankılanıyor...
