“Sanatta Manevilik Üstüne adlı kitabım (...) her ÅŸeyden önce, gelecek için mutlaka gerekli olan ve sonsuz deneyimleri mümkün kılan bir yeteneÄŸi, maddi ve soyut nesnelerde manevi [Geistig] olanı duyumlama yeteneÄŸini uyandırmak amacını güdüyordu, iki yayının da ana hedefi, bu yeteneÄŸi henüz bundan habersiz insanlarda uyandırmaktı. Ä°ki kitap da çok sık olarak yanlış anlaşıldı ve anlaşılıyor. Bir ‘program’ oldukları düÅŸünülüyor ve yazarları kuramlar üreten, beyinsel uÄŸraÅŸlara dalıp kaybolmuÅŸ, ‘kazaya kurban gitmiÅŸ’ sanatçı olarak damgalanıyor. Oysa benim akla, beyne seslenmek kadar kaçındığım bir ÅŸey yoktu. Bu ödev bugün için bile fazla erken sayılır, ama sanatın bundan sonraki geliÅŸiminde en yakın, önemli ve kaçınılmaz hedef olarak sanatçının karşısına çıkacaktır. Kendi yerini saÄŸlamlaÅŸtırmış, kök salmış olan manevilik [Geist] için artık hiçbir ÅŸey tehlikeli olamayacaktır.”
Vasili Kandinski
