Yalnızlık alıp karşına kendini, öteki kendinlerle konuÅŸmaktır.
Bakışmaktır, öteki kendinlerle; dövüÅŸmektir.
Kimi zaman da, öldürmektir içlerinden sana en çok benzeyeni, benzemiyor diye.
Yalnızlık, öldürmektir.
Hasan Ali ToptaÅŸ, silahların gölgesinden babaların çocukluÄŸuna, âh ki ne âh aÅŸklardan eÅŸkıya türkülerine dek yalnızlıklarımızın haritasını açıyor önümüze.
Bu vahÅŸi coÄŸrafyanın dinginliÄŸinde keskin bir rüzgâr gibi geçiyor kelimeler içimizden, içinizden...
Üstelik Yalnızlıklar, ÅŸiir deÄŸilse nedir; kimse bilmiyor.
Ben ninemi yalnızlık sanmıştım bir keresinde.
Anlardım ki, insan bir başkasındaki kendini okur; ve okunanlar yalnızlıktır.
Yalnızlık hadi gidelim’dir çoÄŸu kez, hadi n’olursun.
