Sait Faik’ten Bilge Karasu’ya, Oktay Rifat’tan Nurullah Ataç’a, Oktay Akbal’dan Tahsin Yücel’e, Türk edebiyatının büyük ustalarının çevirdiÄŸi Simenon romanlarından oluÅŸan dizinin ilk kitabı, Sait Faik Abasıyanık’ın 1950 yılında Geceyarısı Trenleri adıyla tefrika edilen, 1954 yılında kitaplaÅŸtırılan YaÅŸamak Hırsı. Özgün adı Trenlerin GeçiÅŸini Seyreden Adam olan roman için Sait Faik’in düÅŸündüÄŸü ilk isim ise Geceleri Yalnız Yatamayan Adam.
Romanın kahramanı Popinga, Sait Faik’in 1948 yılında yayımlanan Lüzumsuz Adam’ına benzer. Bu kitapla hikâyeciliÄŸinde yeni bir döneme giren Sait Faik’in, anlatıcıyı anlatının içine daha çok sokma, görünür kılma çabasında, Simenon’un, kendisi hakkında yazılanlara müdahale eden, yaÅŸamının nasıl devam edeceÄŸine karar vermeye çalışarak var olan kurguyu bozup kendi kurgusunu yaÅŸamaya baÅŸlayan karakteriyle benzerlikler yakaladığı söylenebilir.
Bir gün baktım, elinde Georges Simenon’un L’Homme qui regardait passer les trains romanı var. Hayrola, dedim Lautréamont’un pabucu dama mı atıldı? Lautréamont en sevdiÄŸi yazarlardan biriydi. Öyle severdi. Eline nereden geçmiÅŸse, Simenon’u okumuÅŸ, beÄŸenmiÅŸ. Çok iyi yazar, dedi. Benim Simenon’u beÄŸendiÄŸimi bilirdi. Kumkapı’ya indik, Kör Agop’ta oturduk. Ben bu kitabı çevireceÄŸim, dedi. Destekledim. Aradan çok bir zaman geçmedi, baktım çeviri bitmiÅŸ. Onun öyle uzun uzadıya masa başında oturup çeviri yapmayacağını çok iyi biliyordum, ÅŸaşırdım. Dedi ki, gülümseyerek: “O kadar çok sevdim ki, tuttum bir forma kadar okudum, baÅŸladım yazmaya. Baktım, üç dört formalık yazı yazmışım. Biraz daha okudum, gene devam ettim. Atlaya-atlaya biraz daha da okudum ve yazdım. Kitap bitti.”
Özdemir Asaf, “Sait Faik’in KiÅŸiliÄŸi ve Son Günleri”,
