Arjantin edebiyatının en önemli isimlerinden Jorge Luis Borges (1899-1986) ve Adolfo Bioy Casares (1914-1999) 1932 yılında dönemin en önemli edebiyat dergilerinden biri olan Sur’un [Güney] kurucusu Victoria Ocampo’nun San Isidro’daki evinde düzenlenen bir edebiyat sohbetinde tanıştılar. Aralarında on beş yaş olmasına rağmen edebiyata olan tutkuları sayesinde çok kısa zamanda yakın dost oldular ve 1936 yılında Destiempo adlı bir dergi kurdular. İkili, ortak arkadaşlarının da yazılarının yer aldığı bu dergide imzasız olarak Museo [Müze] adlı bir köşede yazılar yazdılar. 1940 yılında Silvina Ocampo’yu da aralarına alarak Antología de la Literatura Fantastica’yı [Fantastik Edebiyat Antolojisi] yayımladılar. Ardından birlikte okumaktan çok keyif aldıkları polisiye öyküleri bir araya getirdikleri Los mejores cuentos policiales [En iyi polisiye öyküler] derlemesini hazırladılar. Bu öyküleri yayına hazırlarlarken 1942 yılında akşam yemeklerinden sonra birlikte öyküler yazmaya karar verdiler. İlk olarak H. Bustos Domecq mahlasıyla polisiye öykülerden oluşan Don Isidro Parodi’ye Altı Bilmece’yi yayımladılar. Bu kitabı 1945’te Suárez Lynch mahlasıyla kaleme aldıkları Un Modelo Para Muerte adlı bir öykü; ardından Bustos Domecq Vakayinameleri (1967) ve Nuevos Cuentos de Bustos Domecq (Bustos Domecq’in Yeni Hikâyeleri) (1977) adlı kitapları takip etti. İki yazarın tüm yaşamları boyunca edebiyatla beslenen dostluklarının izlerine Adolfo Bioy Casares’in ölümünün ardından basılan günlüklerinde rastlanabilir. Editör Daniel Martino, Casares’in Borges’le olan tüm sohbetlerini not ettiği sayfaları bir araya getirmiş ve 2006 yılında Borges başlıklı 591 sayfadan oluşan bir kitap olarak yayımlamıştır.