Yazar Nazlı Eray, 28 Haziran 1945’te Ankara’da dünyaya geldi. Arnavutköy Kız Koleji’ni bitirip İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ve Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne geçti. Fakat okulu bitirmeden 3. sınıfta ayrıldı. Turizm ve Tanıtma Bakanlığı’nda bir dönem çevirmen olarak çalışıp evlendikten sonra işten ayrılıp kendini yazmaya adadı. 1977’de Iowa Üniversitesi’nde konuk öğretim üyesi olarak Yaratıcı Edebiyat dersleri verdi. Güneş, Cumhuriyet ve Radikal gazetelerinde köşe yazarlığı yaptı.
İlk öyküleri 1960’da henüz ortaokuldayken Varlık Dergisi’nde yayımlanan Eray’ın 1973’ten sonra hikâyeleri de dönemin iyi dergilerinde okurla buluştu. 1976’da ilk hikâye kitabı “Ah Bayım Ah” 1980’de ise ilk romanı “Pasifik Günleri” yayımlandı. Büyülü Gerçekçilik akımının Türk edebiyatındaki temsilcilerinden olan Eray’ın öyküleri Fransızca, İngilizce, Almanca, İtalyanca, Japonca, Hintçe ve Çekçe'ye çevrildi. Eserlerinde ironi ve eleştirinin yoğunlukta olduğu gerçek dışı bir evren bulunduran Eray, “Yoldan Geçen Öyküler” adlı öyküsü ile 1988 Haldun Taner Öykü Ödülü’ne layık görüldü. “Aşkı Giyinen Adam” adlı romanıyla ise Yunus Nadi 2002 Roman Ödülü’ne layık görüldü.
Tür: Roman, hikâye, öykü, deneme
Öne çıkan eserleri: Yoldan Geçen Öyküler, Aşkı Giyinen Adam, Frej Apartmanı'nın Esrarı, Sinek Valesi Nizamettin, Sis Kelebekleri
Bir alıntı: "Zamanından önce dünyaya gelmiş ve anlaşılamamış bir adam. Bir dizesiyle insan ruhunu allak bullak eden bir şair. Romanları o öldükten çok sonra anlaşılabilecek kadar modern ve derin. İşte onun dramı da bu. Anlaşılmamak, hasıraltı edilmek."