Türk edebiyat tarihinin önemli isimlerinden Sait Faik Abasıyanık, 18 Kasım 1906’da Adapazarı’nda dünyaya geldi. Rehber-i Terakki isimli özel okuldan mezun olduktan sonra Adapazarı İdadisi’ne devam eden Abasıyanık, Yunan işgalinden dolayı ara verdiği eğitimine işgal bitince devam etti. Sonrasında İstanbul Erkek Lisesi'nde okurken Arapça öğretmenine yaptığı bir şaka yüzünden okuldan atılıp Bursa Erkek Lisesi'ne devam eden Abasıyanık, “İpekli Mendil” adlı ilk öyküsünü bu yıllarda yazdı.
1928’de liseyi bitirip İstanbul’a dönen yazar, yazdığı şiir ve hikâyeleri gazete ve dergilere gönderdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde eğitim almaya başlayan yazarın 1929 yılında Milliyet gazetesinde “Uçurtmalar” isimli hikâyesi yayımlandı. 1934’te öğretmenlik yapmaya başlayan yazar, öğrencilerin üzerinde hâkimiyet kurmakta zorlanıp görevinden ayrıldı. Hem yazıp hem de André Gide'den çeviriler yapan yazarın “Semaver” adlı ilk hikâye kitabı 1936’da yayımlandı. 16 hikâyeden oluşan “Sarnıç” adlı ikinci kitabının ardından 1940’ta yayımlanan “Şahmerdan” adlı kitabındaki “Çelme” isimli hikâyesi ile halkı askerlikten soğutmakla suçlanıp askerî mahkemeye verildi. Bu süreçte dostu Orhan Veli Kanık kendisine destek oldu. Yazar bu durumun ardından bir süre yazmaya ara verip Haber-Akşam Postası isimli gazetede muhabirlik yaptı. Burada 1 ay çalışan yazar 28 mahkeme röportajı yazdı ve 1956’da röportajlar “Mahkeme Kapısı” adıyla kitaplaştırıldı. 1940-1948 arasında yazdığı öyküleri Büyük Doğu, Yürüyüş, İnkılapçı Gençlik, Servet-i Fünun gibi dergilerde yayımlandı. 1944’te “Medarı Maişet Motoru” adlı ilk romanını büyük güçlüklerle yayımlattı fakat kitap Bakanlar Kurulu kararı ile toplatıldı. 1952’de aynı kitap "Birtakım İnsanlar" adıyla yeniden okurla buluştu. 1948’de yaşadığı zor günleri “Lüzumsuz Adam” kitabında anlatan Abasıyanık’ın 1952 yılında “Son Kuşlar”, 1953’te ise “Kayıp Aranıyor” isimli romanı ve “Şimdi Sevişme Vakti” isimli şiir kitabı yayımlandı. Vefatından önce son kitabı “Alemdağ'da Var Bir Yılan” yayımlandı. Abasıyanık 11 Mayıs 1954’te siroza yenik düşerek hayatını kaybetti.
Tür: Roman, şiir, öykü, hikâye
Öne çıkan eserleri: Semaver, Sarnıç, Lüzumsuz Adam, Birtakım İnsanlar
Bir alıntı: "Tabiat çırılçıplak, hatta zelzelesi, fırtınasıyla bile güzel, özlenir bir şey. Bizi kucaklamak, bizi avutmak, bizi çalıştırmak, bize öğretmek in neler yapmaz. O artık bir sır değildir. Bize bir saadeti bağıran, bizi yaşamaya çağıran bir bütündür. Tavuklar bizim için yumurtluyor, bu vapuru bizim kafamız yaptı. Bu tayyarede uçan biziz. Ellerimiz ellerimizin içinde gülen, bağıran, seven, en çok seven, insanlarla dolu lokantadayız. Şimdiden sonra kahveler, buğdaylar yanmayacak. Çocuklar kalorifer olmayacak, sinemalar dolup dolup boşalacak. Zaman o zamandır."